بقعه امامزاده سلطان محمدطاهر در شهرستان بابل ـ روستای سلطان محمد طاهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۶۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این روستا در دهستان فیضیه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۳۵۲ نفر (۳۶۹خانوار) بوده‌است.

بقعه امامزاده سلطان محمد طاهر،  مرقد يكی از نوادگان امام موسی كاظم (ع) است و احداث اين بقعه به قرن نهم هجری قمری برمی‌گردد و ساختمان آن برج كثيرالاضلاعی كه با آجر ساخته شده است.

برج بقعه با طرح هشت ضلعی در نمای خارجی و بر روی هرضلع طاق نمايی در پايين و قاب مستطيل شكلی در بالا ديده می‌شود و ارتفاع برج 22 متر است.

بانی ساختمان اين بقعه امير مرتضی الحسينی فرزند سيد علی، از نوادگان مير بزرگ مرعشی است و معمار اين بنا شمس‌الدين ابن نصرالله المطهری بوده است، كه اين بقعه را در سال 875 هجری قمری ساخته است.

در اين بقعه چهار لنگه در بسيار نفيس چوبی منقش كاری شده وجود داشته است كه بر اثر بی‌توجهی اين درهای نفيس به سرقت رفت، كه دو لنگه از اين درها پيدا شد و مجددا در محل اصلی آنها نصب شد.

سازنده درهای اين امامزاده استاد علی بن فخرالدين نجار رازی در سال 897 هجری قمری بوده است.

بر روی قبر امامزاده صندوق چوبی مشبك، متعلق به تاريخ 785 هجری قمری، قرار دارد و داخل صحن يك سنگ قبر وجود داشت كه اطراف آن با آيات قرآنی به خط نسخ ممتاز نوشته شده بود كه اين سنگ نيز به سرقت رفته است.

ساختمان مقبره توسط  اميرالحسينی پسر سيد علی از نواده مير بزرگ آغاز شده بود، كه پس از او پسرش امير محمد الحسينی و بعد از او  امير محمد، امير عبدالكريم و امير عبدالرحيم، پسران امير محمد احداث بنا را ادامه دادند، تا در سال 875 هجری قمری در دوره امير رضيالذين الحسينی اين بنا را به اتمام رساندند.

در گذشته در اعياد مذهبی همچون عيد قربان در كنار اين امامزاده بازار بزرگ و شلوغی برپا می‌شد، كه مردم علاوه بر زيارت، از امكانات و كالاهای اين بازار نيز بهره‌مند می‌شدند كه اين بازار هم اكنون برپا نمی‌شود.

شهربابل مرکز شهرستان بابل در استان مازندران است. این شهر تقریبا در 50 کیلومتری غرب ساری واقع است. جمعیت آن در سر شماری سال 85 برابر با 201335 نفر بوده است.(شهر بابل در 13 کیلومتری جنوب دریای مازندران قرار دارد و رشته کوه البرز نیز حدودا در 10 کیلومتری جنوب بابل قرار دارد و بابلرود نیز از غرب این شهر می گذرد. این شهرستان از شمال به شهرستان بابلسر و فریدونکنار، از غرب به شهرستان آمل و از غرب به شهرستان قائمشهر و شهرستان سوادکوه محدود است).

نام شناسی:

اولین نامی که از بابل در تاریخ ذکر شده دین تیر می باشد که کوروش کبیر در بیانیه خود- که از حفاری های بابل بدست آمده و در موزه انگلستان نگهداری می شود -  از آن به دین تیر یاد کرده است.

شهر بابل را پیشینیان با نام مامیترا می خوانده اند. در نوشته های عربی و دوران پس از اسلام این شهر را مامطیر و ممطیر هم نوشته اند.

تا دوره پهلوی اول، این شهر را بارفروش یا  بارفروش ده می نامیدند، بعد از آن این شهر را بابل نهادند.

دوران معاصر:

در روز یکم آذر سال 1310 هجری خورشیدی نام بارفروش همراه با ساخت ساختمانهای تازه دولتی همچون اداره پست (1315)، در کنارسبزمیدان و ساختمانهای شهرداری و شهربانی(1314) به شهر بابل تغییر نام یافت.نام بابل از نام رودخانه باول گرفته شد، که در بر غربی شهر روان است و اکنون به رودبابل معروف است. البته امروز با توجه به ساخت و سازهای فراوان و گسترش فضای شهر این رودخانه تقریبا در قسمت های مرکزی شهر قرار گرفته است.

جنگلهای طبیعی شهرستان بابل 49936 هکتار بوده و رودخانه بابل از رودخانه مهم این شهر به شمار می رود. این شهر دارای آب و هوای معتدل و مرطوب می باشد.

بابل دارای 7 شهر تاسیس شده و1 شهر مصوب ، 6 بخش ، 13 دهستان ، 653 روستا و 95 دهیاری می باشد. وسعت این شهرستان 1578 کیلومتر مربع می باشد.

بابل یکی از شهرهای مهم شمال کشور در امور تجارت، دانشگاهی، پزشکی و کشاورزی می باشد. در حال حاضر بیش از 225000 نفر جمعیت شهری و 240000 نفر جمعیت روستایی در این شهرستان ساکن می باشند.

پل محمدحسن خان توسط محمدحسن خان قاجار با قدمتی بیش از 200 سال و در اواخر دوره افشار بر روی رودخانه بابل ساخته شده است. نکته جالب  در ساخت لین پل استفاده ااز زرده تخم مرغ می باشد.

در دوره صفوی دریاچه ای بسیار بزرگ وزیبا در جنوب شهر وجود داشته که در وسط آن تپه ای همانند یک جزیره کوچک خودنمایی می کرده که بعلت سرسبزی و زیبایی باغهای اطراف، این محل بنام بحرارم نامگذاری شده است. این دریاچه سالها پیش خشکیده و درحال حاضر محل سکونت مردم می باشد که به دوقسمت بحرارم غربی و بحرارم شرقی معروف است.

از 20 نفر پایه گذاران اولیه حزب ملی ایران در سال 1320 ، 3 نفر از اهالی شهر بابل بودند.

در منطقه مازندران و گیلان که در زمان رضاشاه به استانهای اول و دوم نامگذاری شده بودند، رضاشاه تنها در بابل دارای کاخ و محل سکونت بود. از این کاخ هم اکنون بعنوان کتابخانه دانشگاه علوم پزشکی بهره برداری می شود.

بابل همچنین با کد تلفنی 0111 مرکز یکی از 8 بخش مخابراتی ایران است.

آیا میدانید دو شهر در ایران به شهر بهار نارنج معروف اند؟ فقط دو شهر.

1- شهرستان بابل در مازندران

2- شهرستان شیراز در فارس